Winter in Leiderdorp (2)

Vanwege alle sneeuw was het vandaag niet echt verstandig om er met de auto op uit te gaan. Daarom hebben we maar gekozen voor een wandeling dicht bij huis. Lekker bijna twee uur door de polder gewandeld, over de Ruigekade in Leiderdorp. Abbey aan de lange lijn en Rowlf mocht los lopen, want die zou wel op het pad blijven... dachten we. Aanvankelijk ging dat ook prima. Rowlf liep een flink stuk voor ons uit en bleef netjes op het pad. Onderweg waren er veel ganzen en zwanen te zien die laag over het ondergesneeuwde polderlandschap vlogen, op zoek naar voedsel. Met dit weer hebben ze het zwaar. Toen we een flink stuk hadden gewandeld besloten we om te keren en terug naar huis te lopen. Plotseling liep Rowlf aan de andere kant van de sloot. Via het ijs was hij in een weiland terecht gekomen. Roepen en koekjes beloven had even helemaal geen zin. Zo'n enorm grote speelweide vol met sneeuw was veel te leuk en dan heb je geen boodschap meer aan je baas. Rennûh... In de verte zagen we Rowlf af en toe een salto maken of ineens helemaal onder de sneeuw verdwijnen... soms was alleen z'n koppie nog te zien! Verderop in het weiland liepen wat schapen en ja hoor... meneer had ze ontdekt. Luid gevend rende hij naar ze toe. Hij bleef op enige afstand van de schapen, want eigenlijk is hij gewoon een bange schijterd, maar hij maakte toch genoeg lawaai om de schapen bijeen te drijven. Andere wandelaars hadden de luidruchtige beagle nu ook gezien en gaven ons "opbeurend" commentaar. "Is dat uw hondje? Die boer wilde vorig jaar mijn hond doodschieten, toen hij achter de schapen aan zat..." En bedankt. Daar werden we vrolijk van. Na een tijdje besloten we om maar van Rowlf weg te lopen, dan zou hij waarschijnlijk wel komen. Dat deed hij ook. Alleen waren de slootkanten hier een stuk hoger en Rowlf durfde de sloot niet meer over. Ook dat nog... Uiteindelijk ben ik zelf maar over de sloot gesprongen (het ijs vertrouwde ik voor geen meter). In de slootkanten zakte ik tot mijn knieën in de sneeuw. Rowlf kwam meteen naar me toe. Ik heb hem opgetild en samen zijn we weer over de sloot naar het pad gegaan. Hierna konden we relaxed naar huis wandelen... met twee aangelijnde beagles, dat wel.

De Mauritssingel in Leiderdorp. Meerkoetjes op het ijs van het riviertje de Does. De boerderij aan het begin van de Ruigekade. De Ruigekade is eigenlijk een fietspad, maar vandaag kwamen we alleen maar wandelaars tegen. De nieuwe appartementen in de wijk 't Heerlijk Recht. Vanuit hun woonkamer hebben de bewoners een magnifiek uitzicht over de polder. Hier was er nog niets aan de hand. Rowlf liep ver voor ons uit en bleef af en toe eigenwijs midden op het pad staan. En hier hadden we al in moeten grijpen... Rowlf tuurt naar de schapen aan de andere kant van de sloot. Even helemaal uit z'n dak met een passerende hond. Wanneer we deze hond tegenkomen wanneer Rowlf is aangelijnd, gaat 'ie vreselijk tegen hem tekeer. Het Rijnland Ziekenhuis gezien vanuit de polder. En ook de schoorsteen van de Nuon in Leiden lijkt vanaf de Ruigekade erg dichtbij. Het kan dichtbij huis toch best mooi zijn... Een mooi Hollands tafereeltje. Er vlogen veel grauwe ganzen laag boven het ondergesneeuwde polderlandschap... ...op zoek naar voedsel. Ja hoor... heb je net je kerstkaarten verstuurd, schiet je dit plaatje. Is toch een potentiele kerstkaart... Ondanks dat ze was aangelijnd, genoot Abbey ook van de sneeuw. En ze bleef aan onze kant van de sloot...! Helemaal los!!! Hij vindt het heerlijk in de sneeuw. Winter Wonderland in Leiderdorp. Het lukte zowaar om een winterkoninkje te fotograferen. Ook grote groepen zwanen vlogen laag vandaag.

Snuf en snuitje op sneeuwsafari.