Tientallen kikkervisjes in ons vijvertje hebben ineens hun metamorfose achter de rug. Een paar dagen geleden waren het nog kikkervisjes met een staart en vier pootjes, vanmiddag kropen ze als kleine kikkertjes de vijver uit. Het is een grappig gezicht. Op verschillende plaatsen zie je ze op de rand van de vijver klauteren om de tuin te gaan verkennen. Of ze nu bij en in het vijvertje blijven weet ik niet. Sommigen kwamen na een kort verkenningsrondje terug bij de vijver en sprongen weer in het water. Anderen trokken verder de tuin in.
Een piepklein kikkertje is op de rand van de vijver geklauterd. 
Z'n maatje zit op een blad van de waterlelie. 
Een klein kikkertje op mijn hand. 
Dit kikkertje kruipt naar de rand van het blad... 
...en maakt zich gereed voor een duik... 
Ze zien er echt grappig uit, die kleintjes. 
Ondertussen groeit het aantal "grote" kikkers in de vijver ook. 
Geen idee waar ze vandaan komen en hoe ze weten dat er in onze tuin water is... 
Vandaag telde ik er al vijf. 
Ik heb er geen verstand van, maar ik denk dat bruine kikkers niet zo'n "roltong" hebben... ze lijken hun voedsel zo uit de lucht te happen.
Pikey gaat even kijken of de buren thuis zijn... 
"Buurman... hé, buurman... ik ga zo optreden!" 
"Hooggeëerd publiek, ik ga nu voor u paaldansen..." 
"Mijn god, daar heb je die Duitse randdebiel weer... wat gaat 'ie nou weer doen?" 
"Hé, niet slecht hé...?" 
En gewoon natuurtalent hoor. Niks geen lessen gevolgd! 
"En ik kan het ook met een boom..." 
"Zo, en nu eens even bij de kikkers kijken." 
De bruine kikkers voelen zich wel thuis in ons vijvertje. 
Lekker met z'n kop in de zon. 
Er huist een familie van vier kikkers. 
De kikkervisjes beginnen zich al verder te ontwikkelen. 
De één is al verder dan de ander. De middelste is al bijna een echt kikkertje, de linkse heeft amper pootjes. 
Na zo'n dagje is het goed rusten in gezelschap van soortgenoten.