Een bijzondere ontmoeting

Ze zijn alweer een poosje terug in de tuin: de egels. Soms zijn ze er een paar dagen achter elkaar, soms zijn ze er een paar dagen niet. Af en toe kijk ik in het egelhuis. Soms zit er een egel in, soms is het huis leeg, maar dan kun je precies zien waar de egel geslapen heeft. Meestal schudt ik het hooi dan een beetje op en dat is vaak de garantie dat er dezelfde avond weer een egel in het huis trekt. Dat er vandaag een egel in het huis zat, konden we goed merken aan Abbey & Rowlf, onze beagles. Die blijven af en toe stokstijf staan, neus in de lucht en blijven strak naar het egelhuis kijken. Ook Timon de kater gaf duidelijk aan dat er een egel in het huis zat: hij bleef constant naast de ingang van het huis zitten en bleef er strak naar kijken. Rond 21:30u kwam er geluid uit het egelhuis. Timon spitste zijn oren en het duurde nog even, maar toen verscheen er een egel in de ingang van het huis. Hij zat bijna neus-aan-neus met Timon, die zich nauwelijks verroerde. Ik besloot mijn camera te pakken, maar toen ik terugkwam waren er niet één maar twee egels uit het huis gekropen. Eentje linksaf en eentje rechtsaf. Timon liep tussen beide egels heen en weer en was één en al aandacht voor deze rare beestjes. Vreemd genoeg lieten ze toe dat Timon ze van heel dichtbij grondig inspecteerde, zonder dat ze zich oprolden. Een foto maken van Timon samen met een egel bleek niet eenvoudig, want ze zaten onder de struiken. Totdat Timon wegliep en één van de egels achter hem aan schuifelde. Timon bleef wachten en liet de egel rustig voorbij lopen. Een bijzondere ontmoeting!

Ze waren al vroeg in de tuin vanavond. En van een camera met flitser zijn ze niet bang. Timon bekijkt het vreemde diertje in de tuin.

Voorjaar in de tuin!

Eindelijk! Het is nu écht voorjaarsweer. Abbey & Rowlf waren vanochtend lekker samen in de tuin en ook Spot en Timon waagden zich even buiten. Gisteren zagen we dat er egelpoep bij de ingang van het egelhuis lag. Gisteravond daarom maar een schaaltje voer buiten gezet, dat vanochtend werd leeggegeten door merels en spreeuwen (!) Of er vannacht ook egeltjes uit het bakje hebben gesnoept weten we niet. Ik heb wel even heel voorzichtig in het egelhuis gekeken en ja hoor: het is weer bewoond!

Lekker op een kluifje kluiven... Abbey ligt op de achtergrond lekker te zonnen. Abbey & Rowlf... een mooi stel! Zo houden ze het wel eventjes uit. De tuin ligt er weer mooi bij.

Op kraamvisite in Assen

Op 25 april zag een nieuw familielid het levenslicht: ons nichtje Stéphanie! Gisteren zijn we naar Assen afgereisd om met haar kennis te maken (en natuurlijk ook om beschuit met muisjes te eten). Abbey & Rowlf gingen mee, want we zouden een hele dag weg blijven en dat is voor Abbey al te lang, laat staan voor Rowlf. Op de heen-weg reden we eerst even langs Ees om te kijken in welke omgeving we in september op vakantie gaan. Nou, dat zit wel goed. Lekker veel bossen, dus dat betekent veel wandelplezier voor ons, maar ook voor de honden. We waren tegen 14:00u in Assen, waar de kleine Stéphanie lekker lag te slapen. Haar trotse grote zus Elysha was helemaal in de wolken. Na de koffie met beschuit was het voor Stéphanie tijd voor een voeding. Omdat haar ouders er op stonden dat we zouden blijven eten, zijn we eerst maar even lekker gaan wandelen in het Asser Bos, samen met papa Richard en grote zus Elysha. Hoewel, lekker... na een paar minuten wandelen brak er een flinke onweersbui los met harde regen en zelfs hagel-stenen! Dat hadden wij weer. Gelukkig hadden we twee paraplu's meegenomen. De honden hadden er niets van. Rowlf schrok van de eerste twee onweersklappen, maar daarna vond 'ie het al gewoon. Abbey heeft nog even gezwommen in een vijver in het bos... Rowlf keek vol aandacht toe. Plotseling hoorden we een plons, maar Abbey liep gewoon naast ons... ja hoor: Rowlf was te water geraakt. Gevallen of gesprongen? Geen idee, we hebben het niet gezien. We weten nu in elk geval ook dat Rowlf's zwemreflexen werken, want hij was in no time weer aan de kant. Dia heeft hem het laatste stukje de kant op geholpen. Toen we terug kwamen uit het bos, kregen we de kans om even met Stéphanie te knuffelen en die kans lieten we natuurlijk niet voorbij gaan! Richard haalde een paar heerlijke pizza's en toen die op waren zijn we weer op weg naar huis gegaan. Onderweg heeft Rowlf met zijn scherpe tandjes zijn mandje vakkundig gesloopt. Halver-wege even een pitstop voor de honden en twaalf uur na ons vertrek waren we weer thuis in Leiderdorp.

Rowlf kijkt naar Abbey, die al in een greppel staat te drinken... Abbey & Rowlf bij de vijver waar Rowlf zijn eerste zwemslagen zou maken. Elysha onder vader's paraplu. Dia met Stéphanie. Marco met Stéphanie en Elysha.

Nog een weekje...

... en dan mogen we Rowlf ophalen. Gisteravond waren we weer in Haaren. Deze keer om een puppy-informatieavond bij te wonen. Een hartstikke leuke, informatieve en leerzame avond, waar heel veel werd verteld door Anjo en Frans Brock (de fokkers) en door Hotsche Luik (kynologisch gedragstherapeut, maar ook de eigenaar van Ralph -de vader van de puppen- en toekomstig eigenaar van Cliff -één van de broertjes van Rowlf). Veel weetjes (en "o, ja" momenten) over wat er straks allemaal op ons afkomt als Rowlf er eenmaal is. Alle toekomstige puppen-baasjes waren er en aan het eind van de avond kwamen de puppen zelf er ook nog even bij. Er zijn dus weer heel veel foto's gemaakt.

De puppen stormen binnen... Kyan en Cliff, de broertjes van Rowlf. Veel interesse voor de speeltjes. Ook Rowlf onderzoekt het speelgoed. Natuurlijk ook veel knuffelmomenten... ...Dia met Rowlf... ...Hotsche met Cliff... ...Marco met Rowlf... Vader Ralph loopt voorbij... zoon Rowlf kijkt toe. Alle puppenbaasjes met hun eigen hondjes... en allemaal moeten ze nog een lange week wachten... De entingsboekjes liggen al klaar. Rowlf wordt al een echte beagle-vent.

En we noemen hem...Rowlf

Dit is 'm dan: ons reutje; we noemen hem Rowlf, naar "Rowlf the Dog" uit de Muppet Show, maar ook naar zijn vader Ralph. Nog twee weken, dan verhuisd hij naar Leiderdorp.

Vandaag zijn we (alweer) naar Anjo en Frans in Haaren geweest. Toen we vorige week de puppen na twee weken weer zagen, vonden we ze enorm gegroeid. Daarom waren we zo brutaal om te vragen of we vandaag wéér mochten komen. En dat mocht dus! We gingen weer vroeg weg. Het was erg druk op de weg, maar zo rond 10:30u waren we toch in Haaren. De puppen krijgen goed te eten, want ze leken nu in één week tijd wel net zo hard gegroeid als de vorige keer in twee weken tijd! We hadden dubbel geluk: we hoorden dat het reutje waar we eigenlijk voor gevallen waren (de tweekleur) over twee weken inderdaad bij ons mag komen wonen én de puppen mochten even naar buiten. Dat zorgde dus voor leuke foto- en videomomenten. Abbey mocht ook even komen snuffelen... lachen hoor: acht van die kleine, snelle puppen vond ze wel een beetje veel ineens. Ze bekeek de puppen dan ook het liefst van gepaste afstand. Snel over naar de foto's, want die zeggen veel meer dan woorden:

Voorzichtig en nieuwsgierig komen ze naar buiten.

Rowlf dook gelijk met zijn snoet in een plant.

Wat een leuk spul... allemaal heel nieuwsgierig naar wat er buiten te doen is.

Spelen met Abbey's tuigje...

Eén van de twee broertjes van Rowlf.

Abbey kijkt het met lede ogen aan... al die puppen is wel wat veel ineens!

Lekker samen rennen (Rowlf loopt links).

"Wat is daar aan de hand...?"

Het is al een echte hond zo...

...Rowlf rent langs de fotograaf.

Wat zouden ze spelen? Tikkertje of verstoppertje?

Het is alsof Rowlf al naar zijn naam luistert.

Die gaat het bij ons best naar zijn zin krijgen!

Eén van Rowlf's zusjes wordt geknuffeld door Anjo.

Een rondje door de polder

Vanmiddag was het lekker weer, dus besloten we om met Abbey een stukje de Ruigekade op te lopen. Dat "stukje" werd al gauw een rondje van tien kilometer: vanaf huis naar de Ruigekade, doorgelopen tot de brug over de Does op de grens met Hoogmade, het viaduct over de A-4 over en langs de andere kant van de snelweg terug richting Leiderdorp, achter het ziekenhuis om over de nieuwe paralelweg en zo weer richting huis. Tweeënhalf uur gewandeld...lekker! En onderweg genoten van de "natuur dicht bij huis":

Al vrij snel kon ik dit plaatje schieten: twee grazende schapen met op de achtergrond een haas. Een eindje verderop lag deze haas plat tegen de grond gedrukt vanwege naderend onheil... ...een groep grazende schapen kwam langzaam maar zeker zijn kant op. De haas bleef doodstil liggen en wachtte met grote ogen op wat er komen ging. Toen één van de schapen de haas met zijn kop aanraakte, werd het Zoef toch te gortig... "als een haas" ging hij er vandoor! Overal zwommen koppeltjes eenden en als ze Abbey aan zagen komen waren ze op hun hoede. Abbey besloot een fris bad te nemen in een polderslootje...

Fris? Ja hoor, lekker fris....! Wat zag ze er uit...!
Een blik op de Ruigekade met één van de molens die we op deze wandeling passeerden. Het waterpeil in de polderslootjes: ruim 1.60m beneden NAP.
In de verte (eigenlijk te ver voor de foto) dachten we een lepelaar te zien. Maar het was een witte reiger. Nooit gezien in deze omgeving. Zilverreigers zijn kleiner dacht ik... thuis dus even opgezocht en het bleek een grote zilverreiger te zijn. De laatste jaren trouwens een vrij normale verschijning in Nederland, volgens de vogelgids. Ook de zwanen gingen een eindje verderop zitten toen ze Abbey zagen (en dat terwijl Abbey was aangelijnd!). Deze zwaan begon zelfs naar haar te blazen...
Vanuit de slootkant vloog een geschrokken reiger weg. Vanuit deze hoek ziet hij er wel bijzonder uit.

Best een lange wandeling, maar lekker dicht bij huis (niet eerst een stuk met de auto rijden) en veel gezien. Dit rondje gaan we zeker vaker lopen.